تربیت دینی ما توسط مربیانی انجام می شود که برخی مفاهیم و باورهای بنیادین دینی برای آنها هنوز واضح و روشن نشده است لذا در انتقال آن به متربیان بگونه ای سخن می گویند که برخی باورها بصورت نادرست در ذهن متربی شکل می گیرد و باعث می شود در آینده دچار تردیدهایی دینی بگردد. به همین جهت سلسله گفتارهایی بر اساس تجربیات علمی و فلسفی چند دهساله تنظیم شده است تا قدم قدم این مفاهیم و باورها روان و بدور از اصطلاحات فنی بگونه ای بازگو شود که بتواند راهنمایی برای مربیان برای نحوه انتقال آنها به متربیان بگردد. از جناب آقای علی اکبریان که این سلسله مباحث به همت ایشان آماده، تنظیم و قابل ارائه شده است سپاسگزاری می گردد.حمیدرضا آیت اللهی
گفتار هفدهم: بیانی درست از برهان امکان و وجوب

۱- قطعی ترین برهان اثبات خداوند برهان امکان و وجوب است.
۲- برهان امکان و وجوب بک مقدمه دارد که عقلی محض است و ربطی به عالم ندارد.
۳- مقدمه عقلی اینکه اگر معنای وجود را درک کنیم و با تقسیم عقلی می گوییم از دوحال خارج نیست یا وجودی می تواند باشد که وجود برایش ضرورت داشته باشد و یا وجودی می تواند باشد که وجود برایش ضرورت نداشته باشد.
۴- حال اگر یک ممکن الوجودی وجود پیدا کرد چون وجود از خودش نیست نیاز دارد که یک علتی آن را وجود آورده باشد.
۵- حال آن علت، اگر ممکن الوجود باشد باز نیاز به یک علت می خواهد که بالاخره باید به یک واجب الوجودی منتهی شود (یعنی به وجودی که وجود از ذاتش برمی خیزد و وابسته نباشد).
۶- حال بررسی کنیم این مطلب را با عالم خارج.
۷- اگر اثبات کنم که یک چیزی در عالم، ممکن الوجود است که وجود هم دارد، اثبات می شود که یقینا باید یک واجب الوجودی در عالم باشد.
۸- اما چگونه می توانیم اثبات کنیم یک شیء مثل کتاب که جلوی ما هست ممکن الوجودی است که وجود دارد.
۹- چند دلیل برای این که این کتاب یک ممکن الوجود است داریم: یک، این که چون یکی موقعی نبوده است پس معلوم می شود نمی تواند واجب الوجود باشد.
۱۰- دلیل دیگر: اگر ذات کتاب را در نظر بگیریم می بینیم وجود داشتن در معنای کتاب وجود ندارد پس معلوم است که واجب الوجود نیست پس ممکن الوجود موجود شده است پس باید واجب الوجودی در عالم باشد.
۱۱- مثال تسلسل در این استدلال مثل آن است که کسی یک فردی را در ذهنش تصور کند که او نیز یک فرد دیگر را تصور کرده باشد و به همین ترتیب تا در نهایت نفر آخری یک سیب را تصور کرده باشد.
۱۲- نمی توان برای تسلسل در برهان امکان و وجوب در عالم خارج نمونه ای ذکر کرد.

“