تربیت دینی ما توسط مربیانی انجام می شود که برخی مفاهیم و باورهای بنیادین دینی برای آنها هنوز واضح و روشن نشده است لذا در انتقال آن به متربیان بگونه ای سخن می گویند که برخی باورها بصورت نادرست در ذهن متربی شکل می گیرد و باعث می شود در آینده دچار تردیدهایی دینی بگردد. به همین جهت سلسله گفتارهایی بر اساس تجربیات علمی و فلسفی چند دهساله تنظیم شده است تا قدم قدم این مفاهیم و باورها روان و بدور از اصطلاحات فنی بگونه ای بازگو شود که بتواند راهنمایی برای مربیان برای نحوه انتقال آنها به متربیان بگردد. از جناب آقای علی اکبریان که این سلسله مباحث به همت ایشان آماده، تنظیم و قابل ارائه شده است سپاسگزاری می گردد.حمیدرضا آیت اللهی
گفتار سی ام: اثبات معاد
۱- سوال می شود ازکجا معلوم که معادی وجود خواهد داشت؟
۲- معاد به عنوان واقعه ای که میلیونها سال بعد اتفاق خواهد افتاد قابل اثبات تجربی نیست.
۳- مهمترین راه اثبات واقعه معاد این است که خداوند به صورتهای گوناگون به ما متذکر شده است معادی هست.
۴- پیامبران کارشان اثبات معاد نیست بلکه توجه دادن به واقعیت آینده تمامی بشر است بخاطر این به آنها بشیر و نذیر گفته می شود.
۵- قرآن مرتب واقعیت معاد را تکرار می کند و به صورتهای مختلف آن را به بشر متذکر می شود. این کار یادآوری است.
۶- مثالهای قرآنی درباره معاد برای اثبات نیست بلکه برای باور پذیرتر کردن یک امر ثابت شده ای است مثل داستان چهار مرغ حضرت ابراهیم.
۷- مربی باید برای متربی نقش یادآوری کننده و بشیر و نذیر داشته باشد. سعی نکند مساله معاد را در اثبات آن نشان دهند.
۸- مربیان باید ویژگی های معاد را بیان کنند و تکرار نمایند.